Het Concert

Zij houdt hem stevig maar krampachtig vast in iets dat het midden houdt tussen een worstelgreep en een potige judo armklem. Hij kijkt beteuterd maar tegelijk ondeugend. Het meisje naast hem lacht, licht blozend maar tevree dat er wat afwisseling is in de saaie middag.

Onderwijl geeft L'Ensemble XVIII-21, Le Baroque Nomade flink van jetje in de grote zaal van het Koninklijk Conservatorium. Het heet een Barokconcert  te zijn in de Verboden Stad. Ze vertellen, naar eigen zeggen, een verhaal met muziek, zonder zich te laten opsluiten in de partituur.

Dat hoorde er veelbelovend uit en omoe had de kinderen lekker gemaakt met dit soort verhalen. Vóór het concert keken beide kinderen nog hongerig naar het lege podium. Het is spannender met de gordijnen dicht maar daar is in het conservatorium allang geen geld meer voor.

Bij de eerste tonen ging het al fout. Een fragiele cocktail van Westers klassiek met traditionele Chinese klanken en instrumenten. Voor koters net vóór het puberen, groot gebracht met Justin Bieber en Ian Thomas, is het naast slaapverwekkend vooral hoogst irritant. In het begin hielden ze nog hun manieren.  De blonde kortgeknipte jongen hing al een beetje voorover en legde tenslotte zijn hoofd neer, armen gekruist op het pluche van de loge. Alles moest nog beginnen. Omoe keek zorgelijk maar liet begaan. Het meisje, iets ouder en een meisje, wat meer respect voor omoe en het gebeuren deed heel erg haar best. Ze fronste bijwijlen haar wenkbrauwen, je zag haar inspanning om te vatten wat daar vooraan gebeurde. Toen de jongen een lange elastiek tevoorschijn haalde uit zijn broekzak was het hek van de dam. Hij reikte hem onmerkbaar aan zijn zusje die het giechelen niet kon laten toen hij de celliste vooraan naspeelde met de nodige grimassen. Hij streek met zijn wijsvinger over de lange elastiek die onvermijdelijk moest klappen.

Daarop greep omoe onverbiddelijk in. Zo bleef ze korte tijd zitten, arm rond de nek van de jongen. Het meisje giechelde onmerkbaar, ze wilde noch haar broertje, noch grootmoe schofferen.Dan mocht er eindelijk worden geapplaudiseerd. De jongen deed dit met zoveel overgave dat hij ongewild een extra nummer afdwong. Hij had zijn anorak al aangetrokken toen omoe hem stevig maar vriendelijk aanmaande te blijven zitten. Het is direct gedaan Tom, fluisterde ze. Dat hebt ge daarjuist ook gezegd - Sssst, siste ze. Daarop zette hij zijn kap op het hoofd, in het lekkende conservatorium is dat een fors statement.

Omoe genoot ogen dicht van het laatste nummer. Buiten wacht een stralende zon, weldra zijn ze alle drie bevrijd.