Ik weet niet of er een boom hoog genoeg is om deze vrouw aan op te hangen ? Of moet ze naakt worden gegeseld op het binnenplein van het stadhuis ?

Een jonge vrouw gidst een bende senioren aan de Oude Graanmarkt.
"Deze buurt is vooral bewoond door Vlamingen. Vermits Vlamingen een minderheid zijn in de stad schurken ze hier tegen mekaar aan, zodat ze zich toch wat geborgen voelen.."

Verder heb ik niet durven te luisteren. Is er een boom hoog genoeg om deze vrouw aan op te hangen of moet ze naakt worden gegeseld op het binnenplein van het stadhuis ?
Het schaamrood kwam mij op de wangen.
Ik ben een nederlandstalige Brusselaar en woon toevallig in deze wijk.
Het klopt dat er relatief veel nederlandstaligen hier wonen - maar voel ik mij daardoor méér geborgen ? Zoek ik hier beschutting ? Voel ik mij bedreigd ?

Wat een onzin.
Ik woon in een pand waar wij de enige nederlandstaligen van origine zijn, samen met franstaligen, Spanjaarden en een Engelse buurman. De voertaal is frans : men moet een taal kiezen waarin iedereen zich verstaat.
De andere buren zijn Latino's en Tunesiërs, Amerikanen, Waalse landgenoten, Marokkanen, Zweden en Brusselse senioren, en wat nog meer.
Vlaams gettho ? Tegen mekaar schurken ?
Uit welk provincienest komt deze vrouw ?
Wat erger is, is het beeld dat men weerom schetst van de stad en de wijk.
Vlaamsvijandige stad, Vlaamse gettho ?
Met welk verhaal gaan deze oudjes naar huis ?
Kan iedereen zomaar om het even wat uit zijn nek lullen over deze stad ?

Ik ben fier noch beschaamd over mijn Vlaamse komaf. Ik steek het niet weg maar loop er evenmin mee te koop. Waarom zou ik ?
Het heerlijke aan deze stad is dat het er allemaal weinig toe doet. Hier zijn alleen maar minderheden die een taal zoeken om mekaar te verstaan.
Ik vind dat helemaal niet bedreigend, welintegendeel, het is zeer exotisch. Ik ben alle dagen op vakantie.
Gisteren nog een bende Duitse jongelui de weg gewezen naar de Nieuwstraat, in het Duits.
En in mijn beste Spaans een Latina op weg geholpen naar Manneke Pis.

Verleden week was er een filmvoorstelling in het Europees Parlement.
Het was een nederlandse film, uitsluitend ondertiteld in het Engels.
Ook de inleiding vooraf was in het Engels.
Een franstalige Brusselse dame bekloeg zich daarover.
Zij heeft nog niet door dat binnen een paar jaar niet het frans maar het Engels de lingua franca zal worden in de hoofdstad van Europa.

Het Engels was overigens heel toegankelijk, maar ze begreep er geen jota van.
Ik kon moeiteloos de inleiding volgen in het Engels, de film was in het nederlands en heb kort in het frans uitgelegd aan de misnoegde vrouw waarover de film ging.

En zowaar, ik betrapte er mezelf op : ik was fier een Vlaming te zijn.