Als ik op het perron arriveer dacht ik heel even dat de relletjes van Molenbeek zich hadden verlegd naar het Noordkwartier. Niets daarvan.
Er zit welgeteld één blonde clochard aan Metro Rogier die niet alleen in zijn broek heeft geplast maar bovendien ook zijn gevoeg heeft gedaan.
Hij wordt omringd door maar liefst drie security-agenten van de Mivb en twee politiemensen.
Zelfs Freddy Horion valt niet zoveel eer te beurt.
Er wordt voorzichtig op hem ingepraat, maar de man schudt alleen maar van neen.
Hij beweegt geen millimeter.
Daarop gaan de veiligheidsmensen druk in overleg. Wie kan er nog worden bijgehaald ?
De clochardspsycholoog ? De Metro Soeur ? Père Gilbert overvliegen uit Frankrijk ?
Kostbare tijd.
Dan wordt het explosief.
Ieder van hen trekt een paar zwarte handschoenen aan. Ze weten van wanten.
Het gaat er warm aan toegaan. Iedereen kijkt gespannen toe.
Ramptoeristen : je komt ze overal tegen, zelfs in de brusselse metrostations.
De anderen evenwel gluren, terwijl ik observeer : dat is een groot verschil.
Alvorens de grote middelen te gebruiken en de man met het volle geweld te lijf te gaan, krijgt hij nog een laatste kans.
Het hoeft niet meer, bij het zien van de zwarte handschoenen is de man spontaan opgestaan en gaat gedwee naar de uitgang.
De vijf veiligheidsmensen begeleiden hem, weliswaar in een wijde kring, tot aan de roltrap.
Beelden die ik mij herinnen bij de reconstructie van Dutroux in Marcinelle.
Iedereen haalt opgelucht adem en niet alleen omwille van de vredige afloop.
Even later kom ik de man tegen op de Adolphe Max.
Hij loopt helemaal alleen, zonder begeleiding op straat. In schril contrast met zijn entourage in de ondergrondse, is hij bij volle daglicht de onschuld zelve.
Heeft de man zich vrijgekocht ? Gezien zijn status is dit zeer onwaarschijnlijk.
Clochards brommen bij voorkeur in de nor : kost en inwoon verzekerd. Hun schamele centen spenderen ze liever aan de Cara-pilsjes.
Dat de man, omwille van de reinheid op openbare plaatsen, wordt ontzet, lijkt mij heel terecht.
Het machtsvertoon zou ik sparen om andere katten te geselen.
Er lopen immers nog veel witteboordcriminelen rond op straat.
Die pluimen zou enorm veel middelen vrijmaken om preventieprojecten uit te werken in de Maritiemwijk, onderwijs beter te omkaderen, om de jeugdwerkloosheid aan te pakken en te zorgen voor voldoende sociale huisvesting.
Akkoord, de weerstand zal veel heviger zijn dan in de Ribeaucourt.
Maar wie niet waagt, niet wint.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten