In het Beursstation loopt een man terwijl hij verdiept is in een ongetwijfeld boeiend boek.
Niks mis mee, ware het niet dat hij de trap nadert die afdaalt naar de perrons.
Ook niks mis mee, alleen blijft hij verder geïntrigeerd door zijn lectuur.
Het moet ongemeen interessante literatuur zijn want hij merkt amper dat hij een trap heeft genomen.
Zou het omgekeerde ook waar zijn ? Kan men moeiteloos de Mount Everest beklimmen, als men zich ondertussen maar verliest in de gebroeders Karamazov ?
Het is het simpelweg verleggen van de concentratie.
Ik vrees het ergste voor deze lezer want hij is helemaal van de wereld.
Tegelijk lijkt het me een zoete dood : hand in hand met Dostojevski naar het hiernamaals.
Ik wil mij bij deze inschrijven. Alleen mag het geen pijn doen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten