In de glazen sportzaal aan de Papenvest is de turnles aan de gang. Het is 9u30.
Een klas, amper uitgeslapen jongelui, zijn begonnen aan een volleybalmatch.
Behalve het net en de bal is er evenwel niets dat daar op lijkt.
Het eerste wat opvalt is de chaos in de uniformen. Dat zou bij ons, in vroegere tijden, nooit waar zijn geweest. Daar stonden strenge straffen tegenover, ik weet waarover ik praat.
Alhoewel ik in principe tegen alle vestimentaire uniformiteit ben gekant, is het nu een beetje storend. Vermits het spelpeil onbestaande is, zou dit tenminste toch wat orde hebben gebracht in de zaal.
De eerste bal die over het net gaat wordt door de tegenpartij bekeken alsof het een vallende ster betrof. Hij ploft neer in het midden van het veld, niemand beweegt. Er wordt alleen geconstateerd dat hij op hun speelvak is terechtgekomen.
De Juf wijst naar links. Uiteraard, een blinde ziet dat de linkerpartij heeft gescoord, maar misschien is zelfs deze elementaire regel onbekend in de klas.
Terwijl men zich opmaakt voor een nieuwe service, staat aan de rechterkant een meisje, heel alert, te wachten met gekruiste armen.
De bal valt op een zware leerling in blauwe outfit, die niet anders kan dan de bal tikken.
Hij slaat erop alsof hij wordt gestoken door een angstaanjagend insect. De bal belandt onder het net. De Juf wijst opnieuw naar links.
Er staat nog een heel dikke meid aan de rechterkant. Haar truitje is veel te klein, wat haar figuur nog meer volume geeft. Zij laat haar armen zakken, zeer uitnodigend voor de andere kant van het net.
Misschien had de klas veel liever toestelturnen gehad, marathon gelopen of benji gesprongen ?
Saboteren ze en masse de les van deze Juf, die overigens een heel bedreven verkeersagente zou zijn ?
Bij de derde opslag slaat een gebrilde jongedame heel hard op de bal, vermoedelijk een wanhoopsdaad. Hard en ver, als dat vervelende ding maar uit de weg is.
De bal komt belandt op het hoofd van een vriendelijke jongen die aan het net in de weg stond.
Die zal vandaag en de volgende dagen last hebben van zware concentratiestoornissen.
Ik hoop dat hij er geen blijvende kwetsuren aan overhoudt.
De hele klas lacht, de jongen incluis - ondanks zijn lichte hersenschudding.
De Juf wijst naar links.
Ik blijf nog even voor de vierde opslag.
Zowaar, ditmaal tikt het meisje met de gekruiste armen de bal over het net.
Daar is het al niet veel beter.
Een lange jongeman vangt de bal goed op en geeft een sierlijke pas naar zijn teamgenoot aan het net. Die moet alleen nog even tegen de bal blazen, maar inplaats van te springen blijft hij aan de grond genageld en keilt de bal in het net.
Ditmaal wijst de Juf naar rechts. Er is een zeker evenwicht in de klas, ondanks - of dankzij -
het spelpeil. Een spannende match.
De opslag van de rechterzijde, door het dikke meisje in het strakke truitje, gaat wel degelijk over het net. Alleen komt de bal ditmaal terecht op het hoofd van de lerares.
Nu is de Juf helemaal uitgeteld. Geen links of rechts meer.
Dat is wat ze uiteindelijk wilden bereiken.
Was het spel al je reinste anarchie, nu is het hek helemaal van de dam.
Chapeau voor de leraars(essen) lichamelijke opvoeding in deze barre tijden.
Maar zij zouden beter een helm dragen en een dik vel kweken.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten