Sneeuw in de stad zorgt altijd voor surprises.
In 1511 was Brussel zelfs het toneel voor de zogenaamde sneeuwpoppen, zover zijn we nog lang niet.
Een schare Maroc-Bruxelloise kwajongens hebben in het midden van de Kogelstraat een sneeuwbal gelegd.
De witte gave bol ligt te stralen in de rue du Boulet. Zonde dat het gaat dooien, alhoewel dit ook weer de broosheid der seizoenen en bij verlenging van het bestaan accentueert.
Niets is voor de eeuwigheid en al zeker niet de sneeuw.
Even maar is het mooi en zo is het goed.
De witte bal in het fletse straatlicht heeft iets bovenaards. Het lijkt wel of het Opperwezen in hoogsteigen persoon dit heel bedachtzaam heeft neergelegd als een mysterieus gigantisch Ei, oorsprong van alle leven.
Het is evenzeer een eerbetoon aan de straat, deze dankt immers zijn naam aan de opslagplaats van kanonkogels die de Fransen hier begin 19de eeuw bewaarden.
De reuze sneeuwbal ligt wel in het midden van de baan en dus in de weg van de schaarse auto's die passeren.
Ik heb respect voor hun creatie, ik stop, rol het gevaarte even opzij en leg het nadien zorgvuldig terug op zijn plaats.
Dit is - wat heet, gezond kattekwaad.
Het is prettig gestoord, er wordt niets vernield, welintegendeel gecreërd, het is een beetje vervelend, maar men kan er mee glimlachen.
Bovendien lost het zichzelf op.
In dit soort kwajongensstreken zouden de jongelui van de buurt zich meer moeten bekwamen, het zou hun reputatie en het beeld van de wijk enorm opkrikken.
Misschien een ideetje voor de VGC ?
De Kattekwaadschool : Institut Quick&Flupke met Garderie jusqu'à minuit en uiteraard uitgebreid avondonderwijs.
Locatie is geen probleem, de vakken worden gewoon onderwezen op straat en kunnen in alle wijken meteen opstarten. Een vorm van alternatieve stadsontwikkeling.
Ik solliciteer bij deze meteen als docent én leerling.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten