Stadsbrief

Beste Bruksel,
U heeft vele onvermoede troeven : goudaders die onontgonnen blijven en waar u zich nauwelijks bewust van zijt.
Al jaren zijn de verlepte bruggen van de Jonction mij een doorn in het oog.
Welke normale mens waagt zich na middernacht onder de donkere bruggen tussen Terre Neuve, de rue Quatrecht, Fontein of Basse ? Men moet gek zijn.
Plekken om te mijden. Kunnen hooguit dienen als decor in een Tardi-scenario.

Niets is minder waar : het zijn geen doornen in het oog maar slapende doornroosjes.
Het volstaat ze te wekken en er geschieden wonderen.
Onder deze nietszeggende verlepte doorgangen sluimert een onontgonnen nachtleven.

Lichtbakens moeten de tunnels worden - wat zeg ik ? Héuse lichtbakken, waar wij verblind en weerloos worden naartoe gezogen.
Niet alleen het licht zal ons verleiden, ook de nachtwinkels, jazzkroegen, vintage-winkels en de Slegtes van deze wereld moeten daar overdag, maar altijd 's nachts hun tenten optrekken.
Wie zegt dat er geen publiek is voor een Nachtboekenmarkt, alternatieve Tunnelpoëzie, nachtdéfilés of Jazzjonctions ?

Verwarmde terrassen vullen de trottoirs, onder de nachttreinen onderweg naar Londen of Parijs. Maak van deze haastige doorsteken, verplichte insteken, waardoor Hopper en O. Winston Link herrijzen in schitterende nachtstadschappen.

Vul deze leegtes met overvloed. Koester uw littekens.
Tunnels als bruggehoofden. Places to be.
Ontwaakt, Gij Stad and never go to sleep - under the bridge.

Je Pacha Kroet