Op het terras van de Archipel aan de Kiekenmarkt heb ik het onbehagelijke gevoel dat iedereen naar mij kijkt. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik de terrasgangers uitgebreid observeer - een noodzakelijk goed om iets (on)zinnigs te kunnen schrijven over het gedrag en de pourparlers van de Brusselaars.
Daarvoor hoeven ze heus niet kwaad te kijken, observeren is iets helemaal anders dan mensen begluren.
Het is nooit goed. Ik zou eerder geflatteerd dan geaffronteerd zijn.
Daardoor ben ik nu wel genoodzaakt eerder te loeren dan te aanschouwen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten