Volbloed Bastaard

Waar vind je tegenwoordig nog Nachtzwembaden ?
Schaars in onze contreien, tenzij je de Brusselse sauna's frequenteert, maar zover ben ik nog niet geraakt.
De redenen waarom ik het bad aan de Reebokstraat verkies zijn heel simpel : vooreerst omwille van de skyline alhoewel je daardoor snel een stijve nek krijgt, maar eveneens omwille van de vriendelijke volkse sfeer, zowel aan het loket, bij de redders als de deuropeners.
Men werkt aan de Reebok namelijk met deuropeners. Geen vervelende sleuteltjes aan de pols, geen piepkleine Locker. Neen, een heus kleedhokje, helemaal alleen voor u, bij het aanspoelen hoef je enkel :
Monsieur, le six ! te schreeuwen en alras verschijnt de moustache die u geheel en al ten dienste staat.

Het is mijn natte droom om ooit eens, helemaal alleen in alle rust in de Reebok door het water te klieven.
Zo rond middernacht, met gedempt licht, flarden van stadsgeluiden, en als het even kan graag de boord aan de kant van de skyline een half metertje lager.

De eerste keer moest ik al meteen mijn zwemshort afleggen.
"Il y a des flamands qui font leur pélouse le matin et qui viennent nager avec le même tenue dans l'après-midi."
De vriendelijke redder leende me subiet een maillot en had overigens niks kwaads in zich, het was gewoon een vaststelling. Het is nu éénmaal zo dat Vlamingen inderdaad vaker hun gras maaien dan Walen.
De andere sauveteur had op zijn rug alleen nog de franse benaming op zijn shirt, de redder was helemaal verbleekt.
Vermoedelijk had al veel flamands met een pélouse-short uit het bad moeten halen.

In het bassin word ik meestal overrompeld door een zekere frustatie.
De meeste badgasten zwemmen mij voorbij aan onwerkelijke lichtsnelheden. Ongetwijfeld zijn ze in de leer gegaan bij een school dolfijnen, zijn het Olympische kampioenen in spe, of verklede zeehonden.
Ik daarentegen lijk eerder op een oude kikker, wanhopig spartelend om het hoofd boven water te houden.
Zijn vrouw had hem al vaak gezegd om thuis te ploeteren maar hij wil niet afsteken bij de jonge puiten.

Er zijn natuurlijk, net zoals bij ervaren joggers, allerlei soorten ploeters.
Sommige mannen lijken heel gespierd in het water maar blijken onder de douche dan weer crypto-hangbuikvarkentjes te zijn.
Bij vrouwen bedriegt evenzeer de schijn, als je wat zoekt te vinden in het bad wacht je best even tot ze het bassin verlaten. Het schijnt dat dit soort misverstanden in sommige sauna's schering en inslag is.
Rechts van mij zwemt een wat oudere man die niet zou misstaan tussen de gorilla's in het Virungagebergte.
Groot, diepe oogkassen, weelderige haargroei met alleen wat bloot vlees tussen neus en wenkbrauwen.
Hier zou een flamand gerust eens mogen passeren om de pélouse te maaien.
De jongeman links van mij zwemt met gewichten aan zijn beide polsen.
Is zwemgewichtheffen een nieuwe discipline welke is mij ontgaan ?
Een zwart meisje in mijn baan zwemt zomaar tot op mijn buik.
We waren beiden in de weer met de rugslag. Ik zeg bonjour en zij lacht (mij uit).
Het liefst zwem ik overigens in de Grote Diepte, de poëtische vertaling van Grande Profondeur.
Het lijkt wel even vertoeven in het Heelal. Passende muziek onder water zou het helemaal voltooien.

Bij het verlaten van het bad vraag ik de dame aan de balie of een abonnement mij voordelig is.
Ze antwoordt dat ik, indien Brusselaar, geniet van een voordelig tarief.
"Je dois vous montrer ma carte d'identité ?".
"Non monsieur, je sens que vous êtes Bruxellois."
Eindelijk ben ik aanvaard als een local, zeg maar een volbloed bastaard.
Dat is ongetwijfeld te danken aan mijn doop in de Grote Diepte van het Brussels bad.
Heerlijke plek, daar aan de Reebok.