Aan de kleine uitgang van het Centraal bij de Magdelena vlei ik mij genoeglijk neer op de lichtbruine banken naast het Vélopunt.
Terwijl ik mijn picknick gebruik komt een clochard met witgrijze haren naderbij.
"Vous n'avez par hasard pas une petite pièce.." - Ik lieg dat ik geen monnaie op zak heb - "..oh, mais j'accepte aussi des billets."
Hij kent die smoes al langer dan vandaag. Ik lach hartelijk en hij lacht terug.
Vervolgens gaat hij één meter van mij vandaan, stroopt zijn broek af, gaat zitten op de achterkant van de bank, zodat hij open en bloot, zonder boe of ba zijn gevoeg kan doen.
Ik kijk even naar het tafereel welke, toegegeven, eerder ongewoon is.
"..Regarde de l'autre côté..", snauwt hij me toe.
Dan volgt eerst een langgerekte eindeloze urinestraal en daarachter zie ik vanuit mijn ooghoeken dat hij ook achteraan één en ander loost.
Los van het gebeuren maak ik mij de bedenking dat het een heel bevrijd gevoel moet geven als men op een openbare plek zomaar zijn broek kan afstropen en zich in alle rust kan ontlasten.
Vermits de straat hun huis is moeten ze zich wel behelpen, voor het scheren, het wassen, het toiletgebeuren.
De gewone menselijke handelingen.
Op het einde haalt hij zowaar een rolletje blank WC-papier uit zijn vestzak om zich te fatsoeneren.
Voorwaar : een clochard met manieren.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten