Dezer dagen wordt de stad bevolkt door knoestige mannen met weerbarstige sproeten en behaarde kuiten.
Ze slaken rauwe kreten , vuisten hoog op de trappen van de beurs. Straks worden ze platgewalst en fijngemalen op het slagveld aan de Heizel door een voorlopig nog Belgische stam.
Het is niet dat wat mij intrigeert. Ik lonk jaloers naar de frivole geruite rokken in rood en groen. Met mijn rechterhand nog zes weken in het gips zou ik mijn rokje gemakshalve inkorten tot net boven de knie. En bovendien zou ik de, naar het schijnt teloor gegane, oude traditie helemaal respecteren. Als het dezer dagen maar niet flink gaat waaien zit ik veilig en proper onder dak. Zo graai ik van iedere cultuur in de stad een stukje mee : we zijn allemaal dieven.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten