Aan het Fontainas is er geen doorkomen aan. Immense plassen die herinneren aan de hoge watersnood, lang geleden, in de Laagste landen. Men kan zich daar aan ergeren, of men vouwt papieren bootjes die men te water laat, dat worden dan grote meren, de bootjes hoge zeilschepen, ze varen de horizont tegemoet. Kinderen blijven verwonderd staan : "Hé kijk, die boot gaat omvallen !" Het loopt storm aan het water. Een Afrikaantje joelt als het schip slagzij maakt. Een ander jongetje zet het terug recht, zijn vriendje maakt woeste baren met een verloren tak.
Een plas in het park : zoveel meer dan regen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten