Baarlijke Nonsens ?

Wat gebeurt er als twee leeuwen per malheur tegen mekaar botsen ?
Dat zou toch kunnen, ik stel het me gewoon voor, het éne roofdier is bijziend, terwijl het andere met zijn neus over het gras glijdt because een mankement aan het reukorgaan. En plots botsen beide reuzen, ontstaat er dan gelijk een gevecht in regel ? Wordt het uitgelegd, leggen ze het bij of zeggen ze gewoon : ..sorry hoor ?

Wat te doen indien één noot van een piano vals speelt en de rest van het instrument uitmuntend klinkt ?
Moet je dan enkel die éne noot stemmen ? Kan dat ? Kan je een prijsje bedingen bij een stemmer voor één noot of toets ?
Wanneer wenen olifanten ? De olifant schijnt naast onze soort de enige diersoort die het  vermag van te schreien. Je zou het eerder verwachten bij konijntjes, honden of schapen, maar neen, uitgerekend die enorme kolossen laten af en toe een traantje.
Maar wanneer ? Als de éne trapt op de dikke teen van zijn maat ? Of wanneer de moeder haar kleintje verliest ? Als het kalfje verdwaald geraakt, ver weg van de kudde ? Wie weent er dan, het olifantenjong of de kudde ? Of beide ?
Kan je een kinderzitje ook op een ligfiets monteren ? En zoja, waar dan ?
Vóór de liggende fietser, maar die ziet dan geen bliksem, alhoewel dit dan weer de gezelligheid en de conversatie tussen pap en kind bevordert, of gewoon achteraan ?
Wat doet het kleintje dan met het hoofd van de man die grijpensklaar voor hem ligt ? Blinddoekje spelen ?Daar komt onvermijdelijk hommeles van.
En om nog even terug te komen op de wenende olifanten, waarom zouden ze de enige diersoort zijn die ontroerd geraakt of weent van de pijn ?
Bij een walvis bijvoorbeeld, hoe merk je dat ? Hoe weet je dit sowieso bij een zeedier ?
Walvissen schijnen trouwens hele lieve dieren te zijn, het zou toch kunnen dat ze ontroerd geraken bij de ondergaande zon over de oneindige oceaan en het besef dat ze deel uitmaken van die buitengewone schepping ?
Of dat ze verdrietig geraken omwille van het teloorgaan van de fauna in onze zeeën ? Allemaal denkbaar.
Welke verschrikkelijke trauma's zouden er niet blijven hangen bij de slachters in de abattoirs indien koeien of varkens zouden schreien ? Ja, verzoeken om een laatste wens ?
Heelder psychiatrische klinieken zou je kunnen vullen met het leed van rauwe slachters.
By the way : hoe werkt een hondenpsycholoog ? Ligt Max dan gewoon op de sofa ?
Neemt de psy nota's ? Bestaan er dossiers van Bobbie of Pluto ? Zijn er intervisies ?

Zo vloeide alles in mekaar. Al deze baarlijke nonsens of serieuze wetenschap mag ik delen met de tafel naast mij in de Archiduc. Op het eerste verdiep filosoferen drie jongelui over al deze issues. Ze putten zich uit om het meest absurde vraagstuk te verzinnen en er tegelijk een marktvraag of wetenschappelijke lacune aan toe te voegen. Jongens en wetenschap alive.

Alles was begonnen met het verhaal van één van hun vrienden.
Hij had een Latinomeisje ontmoet, ze converseerden in het Engels. Hun beider Engels bleek echter niet onberispelijk, zij het dat het meisje toch wat alerter was, één letter maakt al snel een wereld van verschil.
Het laatste SMSje van hun kompaan was vriendelijk bedoeld maar compleet de mist ingegaan :
"I want to meat you again..".
De vrienden lachten er hartelijk mee. Vanuit die vaststelling kwamen ze als vanzelf bij Menseneters.
Hoe zou je een mensenlijf serveren ? Kotieren ? Kan je ook tapas van mensenvlees op de toog zetten ?

Dat was voldoende om een absurd, surrealistisch discours te openen.
En niet zomaar op tafel gooien en erover zwetsen, neen, erop doorbomen, hoe het vraagstuk ontrafelen ? Vermarkten ? De voors en tegens ?
Vermoedelijk zijn Einstein en Edison ook zo begonnen.
Gewoon wat gezever rond een cafétafeltje. En plotsklaps ontstaat een geniaal idee, alle filosofen liepen maar wat te lanterfanten met hun leerlingen en ineens ging een lamp branden.

Aan de Beurs merk ik dat ik de verkeerde muts heb meegegrist. Behoort dit toe aan één van de filosofen ?
Willen ze dat ik op hun spoor blijf ? De muts staat mij veel beter dan de oorspronkelijke, moet ik teruggaan ?
Ga ik niet terug omdat ze vermoedelijk al weg zijn of de muts toch niet aan hen toebehoort ?
Of omdat de muts mij bevalt en ik het liever zozo laat ?

Voorwaar, een aanstekelijke namiddag.