"Weet ge wat ? De dood dat is het einde van een droom."
Sta mij toe daar heel even over na te denken.
Stel dat het leven een droom is, een sprookje, is de dood dan back to reality ?
Of moet ik het anders interpreteren : het leven is een nachtmerrie, de dood de bevrijding ?
Of nog : de dood is de werkelijke staat van het bestaan, het leven zo nietig, is slechts een passage, het stof van de sterren ?
"Wie praat er nog over mij, één week nadat ik gestorven ben ?"
Mensen komen en gaan, het leven van alledag herneemt zijn kadans, inderdaad na één week loopt alles weer als vanouds, heel soms is er nog een herinnering, een anekdote wordt opnieuw verteld, wellicht wat bijgekleurd. Amper een moment nadien is iedereen weer back on the road.
Rond openingstijd is er dagelijks een samenscholing van ongeduldigen aan de ingang van de Hoofdstedelijke,
waarna er wat gedrum volgt alsof er soep wordt bedeeld in oorlogstijd, om na het nodige trekken en duwen als eerste bediend te kunnen worden. Kinderen ondereen, alhoewel het meestal bruggepensioneerden betreft die het voorzeker hels druk hebben de rest van de namiddag.
De man, een frisse grijsaard was net op rust en vertelde zijn compagnon dat er na zijn vertrek geen mens nog naar hem omkeek, geen telefoontje, mail, noppes.
In één ruk schoof hij door naar het einde van het bestaan, tot nader order de dood.
Ook geen seintje meer, maar evenmin een mens die nog over je spreekt, een week na het verscheiden.
De andere, ook al een grijsaard, zij het iets ouder, bevestigde dit helemaal, voorzeker uit ervaring.
"Het moet er goed zijn hierboven," zegt dan weer de jongste grijsaard en hij wijst met zijn wijsvinger naar het eerste verdiep waar zich de hoofdzetel van Bpost bevindt.
"Er is nog nooit iemand van teruggekomen."
Dat moest de andere dan weer beamen, een waarheid als een koe overigens.
"De hemel dat is voor dromers," weeral een kanjer van een oneliner, op tafel gelegd door de oudste.
Hoezo ? Ik dacht dat het leven een droom was ?
"Eigenlijk weten we er niets over," antwoordt de andere. Weeral iets waar je geen speld kunt tussen krijgen.
Dan volgt een zeker zwijgen.
"Koud hé ?" - "'t Kan alleen maar beteren" zegt de andere.
Filosofen ?
Eén pot nat : veel gekwek en blabla maar op het eind blijft ge toch maar mooi in de kou staan.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten