Lang niet alle Afrikanen dragen de diepe wijsheid in zich van Moeder Aarde.
Getaand in de rimboe, gepokt en gemazeld op het ritme van de natuur herkennen ze iedere geur, het futielste gerucht in het struikgewas, het zuchten van de wind.
Maar vooral, vooral, kunnen ze feilloos peilen in de diepte van de menselijke ziel.
Net zomin als iedere bleekscheet zich de wijsheid mag aanmatigen van Kierkegaard is dit voorhanden in iedere Afrikaanse homo sapiens.
Maar soms, soms wel.
Zoals bij deze ebbenhouten dame, lange grijze haren, keurig opgespeld. Een stralend gelaat, er gaat een weldoende rust en zoveel waardigheid uit van haar zoals ze zomaar tegenover mij zit tussen Delacroix en Houba.
Ik lees in haar blik alle antwoorden op de Grote Levensvragen.
De oorsprong, het waarom, de bestemmming, zoveel kan ze lezen, zoveel weet ze.
Slechts een raadselachtige glimlach komt er over haar lippen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten