En dan regent het. De slome sax van Lester Young. Inktzwarte koffie, een oude roker hoest droog in het café met de kastanjebruine muren. Melancholie druipt traag van een vuile ruit, een ekster had kunnen weifelen op de grijze vensterbank. De roes van herfst in een hoofdstad.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten