Ik heb u daarstraks een mailtje gestuurd, zegt de oudere man tegen zijn bijna nieuwe vriendin.
Oja, zegt zij, en wat stond erin ?
Niks, zegt hij, het was een testje.
Ze schijnt het niet te verstaan.
Ze hebben mekaar ontmoet op de 'Computercursus voor de derde Leeftijd' (of zoiets).
Hij hielp haar met de Entertoets, die haperde nogal, zo gaat dat op die leeftijd nietwaar.
Zij bracht hem koffie tijdens de pauze.
Zij werd hoe langer hoe meer hulpbehoevend. Een hotmail aanmaken ? Haar weg vinden op Google ?
Dielieten ? Facebook liet ze links liggen.
Hij wilde nog wel een tweede kop koffie. En waarom ook niet na de les ?
Graag wel thuis vóór het donker wordt, maar er is verder niemand die wacht.
Zij is het al wat moe, het was niks voor haar, al die Engelse woorden.
Haar kleinkinderen vooral hadden haar aangepord. Ze hadden al een profiel aangemaakt, zoiets als Onsbommadoetmee!
Het hoeft allemaal niet meer, Facebook, hotmail, ach.
Als hij rechtstaat ziet zij dat zijn ribfluwelen broek een maatje te groot is, daar zal ze straks wel een mouw aan passen.
Ik ga eens zien naar uw testje, wat staat er in ? Staat het ook op tinternet ?
Hij glimlacht, 't was maar om te zien dat ge mijn boodschap had gekregen.
Maar hij bedoelt begrepen.
Oja, glundert ze.
De oudjes praten een beetje mooi naast mekaar, daar bij Les Brasseurs.
Ze gaan een fijne tijd tegemoet.
Ver, ver weg van de informatiesnelweg.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten