Hij vindt Brussel niet zo spannend, er is wel veel politiek en diplomatie met de Unie enzo en lobbywerk. Maar wat zaken betreft, business, zegt hij, is Londen veel interessanter.
Zij bezoekt hem en ze treffen mekaar aan de Beurs, boven in de drukke Exki.
Allebei Chinees maar daar zijn ze al lang van vervreemd.
Hij loopt stage en klust bij want hij is al tien jaar in de weer om zijn Master te halen en hij moet het nu wel afronden anders moet hij zijn leergeld terug betalen.
Hij zegt het zo mooi Hollands, het leergeld, zij ruikt de gelaagdheid maar ze zegt het niet.
Heb je een rechtstreekse trein kunnen nemen ? - Neen, ik moest wisselen in Breda.
- Ik heb moeten leren afstand nemen van mijn ouders, zegt hij. Mijn maatje die bij mij woont had het me al vaak gezegd, ik besefte het zelf niet. Ik heb de stage stop gezet.
Ze kijkt verbaasd, maar het is gespeeld.
Wat gaan we doen ? vraagt hij. Jij kiest joh, jij woont hier.
Ze gaan wat zitten tokkelen. Kijk, zegt ze, lijkt me wel wat, Le Grand Palace.
Ken ik niet, zegt de jongen, moet bij het Paleis zijn.
Wat gek, het is Grand Place, is iets helemaal anders, lacht hij.
We kunnen naar het Atomium, zegt hij, kan je gelijk Manneke Pis zien.
We gaan eerst water kopen. - Kunnen we toch hier, zegt zij.
Ja, maar in de supermarkt is het veel goedkoper. -
Jij bent helemaal Chinees, lacht ze, of een gierige Hollander.
Neen, zegt hij. Ik ben helemaal cheap. Cheap is in de supermarkt water kopen omdat het vijftig cent goedkoper is.
Gierig is, als ik jou laat betalen en dan nog zeur over de prijs, zelfs als jij betaalt.
Je hebt een rare 'lijflstijl", zegt zij, en dat zal ook wel Hollands zijn.
Jij moet nog veel leren, zegt hij met een brede glimlach.
Je mobieltje joh !
Hij graait het van de tafel.
Ach, wat dom, zegt hij.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten