Il faut bien manger, zegt de tengere man met het ronde brilletje.
Om dit te accentueren brengt hij zijn rechterhand traag naar zijn mond want het meisje begrijpt geen Frans.
De mededeling is overbodig, ze zit met een pizza op schoot groot genoeg om de hele familie een volle dag te vrijwaren van de honger. Hij geeft haar een banaan bovenop.
Hij gebaart dat ze eerst de pizza moet consumeren, het fruit als dessert.
Dat slaat ze meteen in de wind want de banaan is al voor de helft ontdaan van de schil, ze pulkt de dunne sliertjes ervan af en begint gulzig te bijten.
Quelque chose à boire ? Hij brengt nu zijn rechterduim naar de mond en houdt zijn hoofd achterover.
Ze schudt van neen en haalt van achter haar rug een blikje cola tevoorschijn. Hij knikt.
Na de banaan breekt ze de pizza in twee en tast gretig toe. Dat gaat snel, zo snel dat ze verbaasd in de lege doos kijkt. De tengere groet haar, ze wuift terug en geeft hem de lege doos.
Hij kijkt wat verbaasd maar begrijpt het meteen.
Dan legt ze het kartonnen bordje terug in haar schoot, het loensende Roma meisje J'ai faim, Aidez-moi.
Zoete leugen, bittere waarheid.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten