zondag 1 november 2009

Ochtendspits

Een vrouw heeft een gevlekte luipaard op haar schoot. Het beest ligt verdacht lang stil.
Bij nader toezien blijkt het haar handtas te zijn.
Een zwart meisje heeft haar neus wit gepoederd. Vermoedelijk waant ze zich in de Belle Epoque en heeft ze te lang en teveel naar les trois Mousquetaires gekeken.
Sommige mensen kijken ronduit kwaad, alsof het mijn fout is dat ze moeten werken.
Anderen - vooral vrouwen - willen dan weer graag bekeken worden en kijken opvallend onopvallend rond.
Een paar meisjes dragen smaakvolle hoofddoeken. Op de metro mag dit voorlopig nog.
In tegenstelling tot de bedelaars : die worden bij de vuilbakken gezet.

Het is 8u27 op Metro Stockel.
Aan Diamant wordt een lading kinderen aan boord gehesen. Ze storten zich op de lege zetels zoals bijen op een kom appelgelei.
Tweemaal roept de juf : "On se tient !". Daarbij trekt ze even haar wenkbrauwen hoog en streng op, maar geen enkele van de koters die zich daar aan stoort, zij zijn immers met veel meer.
Eén, vermoedelijk zeer baldadig kereltje, wordt tussen de twee juffen geposteerd en mag geen vin verroeren, mogelijk heeft hij al tweemaal aan de alarmbel getrokken.
De juf roept nogmaals : "On se tient Louis !", een ander belhameltje.

Er is nog een Zuid-Koreaans meisje die de glimlach van het Land van de Ochtendkalmte incarneert. Ze is een oase van rust op het woelige metrostel.
Een Latina vrouw die zich staande houdt aan de te hoge trekriem kijkt zeer droevig : dat is niet van vandaag of gisteren.

Eén man valt helemaal uit de toon.
Het is een Euro-ambtenaar die zwaar dronken iedereen bekijkt van kop tot teen, als een onbeschaamde voyeur.
Hij heeft een spottende glimlach om de lippen, zijn proper kostuum is wat verfrommeld, zijn das hangt scheef.
Lazarus om 8u27 ?
Ik hoop dat hij nog moet thuiskomen en niet onderweg is naar de Schumann.
Het kan niet missen dat de boeren hun melk leegspuiten op de stoep van de Berlaymont als ze zo'n specimen ontmoeten in de Europawijk.
Inderdaad, hij moet nog thuiskomen want hij laat de Schumann aan zich voorbijgaan.
Zeker is dat niet, want hij is niet meer van deze wereld.

Zoveel en zo weinig gebeurt er op Metro Stockel tijdens de ochtendspits.
Tientallen mensen : honderden verhalen.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten