Hij flatteert ietwat te opzichtig. Wat complimentjes over haar nieuwe kapsel en of ze misschien opslag heeft gekregen. Ze lacht terug, ruimt het tafeltje naast hem. Hij blijft lichtjes aanklampen, wat nietszeggende smalltalk over het slechte weer van de laatste dagen en hoe goed dat we nu terug op het terras kunnen zitten.
Ze antwoordt beleefd, met een volle glimlach. Ze gaat naar binnen, hij kijkt haar na, zij het niet opzichtig.
Ze keert terug om een nieuwe klant te bedienen, hij spreekt haar opnieuw aan, veelgeloop,goedvooruwslankelijn, gemoetalnietklagen, zo'nschoonfiguurke. Ze lacht opnieuw.
Het fragiele evenwicht van de serveuse.
Net vriendelijk genoeg blijven, maar niet te dichtbij komen. Aanraken is uit den boze, dan staat ze op haar strepen. Flirten mag, zij het gemanierd.
Vantijd is het zelfs leuk, slanke lijn, keurig kapsel, dat mag. Mooi rokje, dat kan er al wat over zijn, van rokje ben je snel aan het kontje. Te intiem wordt het als ze al wat gedronken hebben en ranzige praat uitslaan, dan is ze kortaf, nog altijd beleefd, maar ze negeert.
Als er volk genoeg is valt dit mee, het verdwijnt in de hoop. Maar De Metteko is momenteel dun beklant, zij moet het wat verduren.
Deze is gemanierd, beetje stroop dat wel, die laat ze wat slijmen, af en toe eens lachen, kort en toch gevat antwoorden.
Het wordt schromelijk onderschat.
Als hij vertrekt nog een kus, zij het op de wang.
En één volstaat. Hij vertrekt glunderend, zij ontvangt nieuw volk.
Ze bestellen kortaf, op het randje onbeschoft. Ze noteert kort maar blijft correct.
From Hero to Zero.
Het wordt schromelijk onderschat.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten