Een broer en een zus

"Zet u opzij !"
"Als ik nu liever hier sta.."
"Ga weg zeg ik u..".


Hij staat vlak voor haar, haast op de tenen van de vrouw.
De jongen is hooguit veertien.
Ze wachten op de trein richting Aalst op een tochtig perron van Brussel Zuid.
De moeder zucht en schudt haar hoofd. Op woensdagnamiddag keert ze terug van een zoveelste consult bij de kinderpsychiater, alweer nieuwe pillen. De éne pil zorgt dan weer voor een vreemde cocktail in zijn hoofd wat dan weer moet worden gecorrigeerd met andere medicijnen.

Haast wekelijks moet ze naar school, er is begrip maar niet eindeloos en dus moet er altijd worden bemiddeld, gesmeekt haast. Hij heeft al zoveel scholen gekend.
Er is ook een zusje bij, een speelvogeltje met vrolijke krullen, ze huppelt dartel op de tegels van het perron.
Tussen alle conflicten heeft ze een eigen klein territorium veroverd, ze voelt dat ze mama niet teveel mag belasten en ze heeft dan maar zelf een plekje ontgonnen.
Ze praat in zichzelf alsof een geduldig speelkameraadje haar vergezelt.

De jongen heeft nog meer in petto. Beetje over en weer wiegen. Links en rechts, over de schouders van de vrouw als een soort rituele dans. Het kleine folteren. Het stille sloopwerk van een kind op dool.
Men spreekt naast de karakterstoornissen nu ook van ADHD en nog wat ingewikkelde woorden die de vrouw amper onthoudt. Van de theorie heeft ze onderhand de buik vol.
Dan begint de jongen te dansen, zoveel onrust in een veel te zwaar lijf. Wordt ook nog gepest alhoewel hij zich fel verweert, soms tot bloedens toe.
Een volle zak zoute chips heeft hij in een mum achter de kiezen, hij blaast in de verpakking en dreigt een paar keer met zijn vuist de zak te doen knallen. Trekt net op tijd zijn hand weg, herbegint, grijnst. Tergend.
De moeder wendt het hoofd af, verbijt haar tranen. Er is alleen maar onmacht.

De trein arriveert.
Hij trekt geniepig aan de paardenstaart van zijn zus.
"Allé Koen..". Ze lacht het weg zonder zich op te winden.
Daarop geeft ze de moeder een hand. Zij gaat voorop.
Heel even maar glimlacht de vrouw.