Het detail

"Hoelaat het was.."
We raakten toevallig aan de praat bij Les Brasseurs.
Het was al na vier uur en zijn vrouw was telaat, maar hij vond het niet erg.
Ik was terug uit Frankrijk en hij maakte een opmerking over mijn gebruind gelaat.
"Te warm," zei ik nog, maar hij, hij kon dat goed verdragen.
Alleen zijn kinderen, die hadden daar wat moeite mee. En hij vertelde honderduit. Apetrots.
Hoe ze volgende week op vakantie gingen, met een groep, veertien en achttien waren ze en het verbaasde hem hoe alles zo snel passeerde. En ze groeien als kool mijnheer.
Drie dagen op internaat, een halve week thuis, hij werkte in een ploegensysteem. Het pensionaat dat leek hen het makkelijkst.
En ja, ze worden al wat ouder. Moeten stilaan afstand leren nemen van thuis.
Op school ging het vrij goed, beter dan in de vorige waar er minder aandacht was voor het persoonlijke.
Ze zagen daar niet de bomen door het bos. Kinderen hebben toch allemaal hun eigen persoonlijkheid, hé mijnheer.

Pas een nieuwe wagen gekocht, moet toch zien dat de jongens wat ruimte hebben.
Dat ze makkelijk de wagen in en uit kunnen.
Daar is hij wat bang voor, ze worden zwaar, hoelang ging hij ze nog kunnen dragen ?
Neen, ze hebben nooit gelopen.
Er was alleen een vage herkenning, een wild gebaar als hij ze ging ophalen.
Soms beten ze in hun pols of schudden zomaar wat men hun hoofd, een rauwe kreet.

Het leek maar een detail.