De oude Algerijn verstopt zijn geld in het diepvriesvak. In Tupperware, onder het bevroren lamsvlees.
Nooit op de bank, dan ben je pas zeker dat het wordt gepikt.
Ze kunnen overal zoeken, als ze komen, de bandieten, ik vermoord ze.
Hij maakt een messcherp teken onder zijn keel, met bevende hand. Niet uit angst maar van ouderdom.
De oude Algerijn, getaand, gepokt en gemazeld, ze kunnen lang zoeken. Slechts een handvol biljetten, maar hij zal ze bevechten.
Ze kunnen tegen een stoot, de Algerijnen, de Fransen, het Fis, dan zijn de bandieten hier watjes.
82 jaar, wat zou het, altijd een mes onder de kussensloop, altijd zo gewaakt, een oog dat slaapt, een ander dat de wacht houdt.
Wat kruimels slechts, maar zuur verdiend, dat geef je niet zomaar uit handen.
82 jaar, kind noch kraai, niemand luistert, hij stamelt maar wat, de oude Algerijn.
Wat kan hij nog verliezen ?
Wat povere duiten, maar niet zijn eer.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten