maandag 17 juni 2013

poëzienville



Dat heet melancholie.
In stilte, en toch het zachte tikken van de klok, meerstemmige gezangen in een diepe nacht.
Een flard licht op de mansarde in de Onze-Lievevrouw-Van-Vaak.
Nergens een schim, enkel het gele schijnsel en het Magnificat op Klara : balsem en doorn.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten