Vanuit onze woning hebben we een breed zicht op het woonerf voor ons.
Daar wonen een tiental gezinnen met flink wat klein grut.
Vier kinderen maken daar ruzie op het gras. Niks aan de hand, is van alle tijden.
De twee meisjes druipen wenend af, vergezeld van een klein donkerbruin jongetje.
Een blond jochie - aanstoker van het geweld - is wat ontgoocheld, hij is zijn speelgerief kwijt.
Daar heeft hij evenwel wat op gevonden.
Ik zie hem, rug lichtjes gebogen en op kousevoeten - het tuintje van zijn ouders
betreden.
Hij kijkt even links en rechts, zet dan plots zijn stroot wijdopen en begint hartverscheurend te wenen als werd hij terplaatse gekeeld.
Ik zie hem snikkend wat mompelen tegen de moeder die dodelijk ongerust komt buitengelopen.
Zij troost even de kleine en gaat dan met forse schreden naar het huis van de twee meisjes : die gaan ervan lusten.
Een fraai stukje theater en schitterend komediantje : die zou het nog ver kunnen brengen in de politiek.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten