Op de Nationale Feestdag haalt het Belgisch leger nog eens zijn oude knollen van stal.
De eerste reeks vliegtuigen die passeren over de beurs, dat gaat nog.
Er zijn er wat minder dan verleden jaar, dat komt omdat er een drietal in Afghanistan staan geparkeerd. De Crem gaat daar overigens vaak mee spelen.
Hij is nu evenwel voor één keer in het land en staat ongetwijfeld gezwollen te wijzen op de tribune.
Een volgende reeks die passeert zijn de helicopters. Dat lijken mij eerder overjaarse grasmachines waarop men voor één dag wieken heeft gemonteerd.
Tot slot zijn er een paar laagvliegers.
Het is mij niet duidelijk of ze deel uitmaken van het défilé : ik vind er geen orde in.
Dat is niet helemaal verwonderlijk, ik heb zelf één jaar deel uitgemaakt van de Belgische Strijdkrachten : wij moesten dagelijks geweren schoonmaken die al twintig jaar in onbruik waren. Er was zelfs geen munitie meer voorhanden die erin paste.
De eerste reeks vliegtuigen scheidt - zoals gebruikelijk - de driekleur uit.
Het geel hapert even, alsof het de nakende splitsing van het land voorvoelt.
Het zal overigens geen sinecure zijn als men binnenkort een Vlaamse Leeuw of een Waals Haantje zal moeten uitstoten. Ik kijk er al naar uit.
Het heeft één voordeel : de Belgische minister van Landsverdediging wordt dan ook meteen uitgepoept.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten