Op de warmste dag van het jaar hoort men geen ruzie te maken.
Op het trottoir zie ik een liefelijk tafereel : een vrouw ondersteunt haar man die wankelt.
Hij is niet dronken, alleen onwel. Alhoewel beide kunnen natuurlijk.
Ze helpt haar gemaal heel aimabel naar het dichtsbijzijnde terras. "Daar alleen kan liefde wonen, waar men stil en ongedwongen..", aldus het oude Vlaamse spreekwoord.
Dat geldt dus ook in Brussel. Maar wel met een angeltje.
Na korte tijd immers verandert het tafereel. De vrouw begint te schelden tegen de man, die daarop heel liefdevol zijn hand op haar dij legt. Hij wil het bijleggen.
Zij schudt hem af en geeft pardoes de arme man een flinke oplawaai.
Vervolgens blijft ze hem verwijten en luidop schreeuwen.
Dit verloopt helemààl niet stil en ongedwongen.
Het terras bevindt zich rechttegenover mij, ik zit op de eerste rij.
Tenslotte komt een taxi aangereden, zij duwt de man in de wagen, mompelt wat tegen de chauffeur en vervolgt haar weg, richting winkelstraat. Die is nog niet thuis.
Hopelijk raken de heethoofden thuis afgekoeld.
Het onweer is pas voor morgen besteld.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten