dinsdag 11 augustus 2009

BV's en CCC's

In de buurt van de Markten struikel je - als je niet uitkijkt - over de BB's en BV's in alle maten en gewichten. Op een doordeweekse dag zit je makkelijk tussen de Arno's, Josse De Pauws, Marc Diddens of Jan De Corte's van deze wereld.
Daar is niks mee : die mensen mogen ook buitenkomen, en ze worden het liefst van al met rust gelaten.
Ik kijk ook wel uit want soms zorgen ze voor heel wat verwarring.

Een tijd geleden stond ik aan de kassa van een schooltoneel. Mijn kinderen voerden daar hun stukje op. Opeens stond ik oog in oog met een bekend gezicht dat ik evenwel niet kon thuisbrengen. Een oude makker ? Een legermaat ? Een gezel aan de toog ?
Ik klopte vriendelijk op zijn rug : "Ik ken u van ergens maat." Vriendelijker kan je het niet vragen. Rudolf Werthen lachtte een beetje en vervolgde zijn weg.
Hetzelfde overkwam mij met Sven Gatz, zeer onwijs van mij - terug een schouderklopje van mijnentwege, alleen een verveelde glimlach als retour.
Mijn frank viel rijkelijk laat toen ik hem op TV terugzag.
Ik heb ooit nog een Brusselse politica hartelijk omhelst waarvan ik dacht dat ze jarenlang bij mij had gewerkt. Niet dus.
Een laatst ook nog de blozende voorzitter van de Boerenbond, die alleen maar zei :
"Ik kom soms op TV."
Sindsdien laat ik alleman ongemoeid, ze moeten me zelf maar aanspreken. Maar ook niet iedereen.

Carette, de oude voorman van de CCC had ik wél herkend.
Hij hing aan de toog van Brasserie Verschueren.
Dertig jaar geleden waren we dikke maten, we hadden een ondergronds clubje : een zeer opwindende tijd.
Mijn frans was toen heel slecht, ik begreep geen jota waar ze mee bezig waren, maar ze vonden mij een toffe peer want ik mocht overal mee naartoe.
Vriendschap met Carette : dat was pas vuurwerk.

Plots waren echter alle verbindingen verbroken. Niets meer van hen gehoord.
Alsof ze van de aardbol waren verdwenen.
Daarom moet hij mij niet meer aanspreken in Verschueren.
Als er iets is wat ik niet kan verdragen zijn het vrienden die je laten stikken.

Hij kan, wat mij betreft, ontploffen.

Geen opmerkingen :

Een reactie posten