Verliefde monniken

Zittend aan een tafeltje in Le Louvre zie ik de monniken en zusters buitenkomen aan de Parvis.
Ze hebben net samen, weliswaar strikt gescheiden, het middagoffice gebeden.
Ze druipen af in groep.
Eén monnik en één zuster treuzelen even, en beginnen met mekaar te praten.Het gaat er heel gemoedelijk aan toe.Is daar iets moois aan het opbloeien ?

Ik had ze graag wat meer intimiteit gegund maar waar anders kunnen kloosterlingen afspreken dan aan de uitgang van een kerk ?
Ze kunen geen tafeltje boeken bij Verschueren, godbetert het Volkshuis, er zou worden over geroddeld.
Onthechting ? Ik kan er mij wel wat bij voorstellen.Maar het genoegen van een terrasje of een tafeltje aan de venster op de Parvis, daar zou ik bij God een zaak van maken. Alleen weet ik niet of er veel onderhandelingsmarge is bij God.

En er zijn de regels, óók bij broeders.Een vriend van mij is monnik, toen hij zwaar ziek te bed lag mocht ik hem bezoeken, maar niet zijn moeder. Vrouwen worden immers niet toegelaten in de slaapvertrekken van de abdij, nog nooit had daar een vrouw een voet op de plancher gezet. Middelleeuwse en barbaarse gewoontes.

Waarover praten een non en een pater op een vrijdagmiddag aan de kerk van de Parvis ?Over een passage in het evangelie ? Onwaarschijnlijk : daar praten ze al ganser dagen over.Over de fratsen van Leonard ? Of gewoon over de dingen des levens ?
Een kale monnik komt onverwachts naar buiten. Heeft die in extremis nog de biecht afgenomen of zelf zijn zonden beleden ?Gelouterd is hij allerminst want hij loopt het roomse koppel stuurs voorbij, het zint hem duidelijk niet - een jaloerse of gefrustreerde kloosterling ?
Ik weet dat er binnen sommige kristelijke gemeenschappen bloedvetes bestaan : het evangelie belijden ze wel, maar niet binnenskamers.

Het koppeltje babbelt ontspannen verder, vantijd lacht de kloosternon onbedaarlijk.
Na vijf minuten verschijnt er nog een nieuwe broeder : het wordt spannend.Hij neemt de jonge monnik even apart, daarop groet deze de zuster, ze gaan ieder hun kant op.
Wellicht heeft de kale Judas vader abt gesmsd, die zal de jongen streng de levieten lezen, misschien wordt hij een tijdje in quarantaine geplaatst.
Een prille verliefdheid moet meteen in de kiem worden gesmoord.
Afvalligen kan de kerk zich niet veroorloven, ze zijn al met zo weinig.

Broeder Parvis buigt het hoofd en volgt gelaten zijn overste.