Zij schuift aan bij Haagen Dazs in het Zuid.
Een vrolijk meisje met een leuk hoedje, korte rok, gestreepte kleurrijke kousen. Een geschikte Pippi Langkous. Ze heeft een ijsje in de hand en zet zich naast een blonde jongeman, sportief maar keurig gekleed.
Ook hij zit aan het ijs.
Hij spreekt haar vrijwel meteen aan. Het ijsje is de aanzet.
Ze knikt vriendelijk terug en geeft wat commentaar, er is meteen een touch.
Ze ontdoet zich van haar vestje, hij slurpt verder, ze profiteert om hem even heel kort maar uiterst zorgvuldig te keuren. Hij is geschikt. Als ze haar geldtas wegbergt zie ik ze glunderen.
Hij is een charmeur maar geen gluiperd. Hij bewaart wat afstand, bespringt ze niet meteen. Oja, hij wil best eens proeven van haar ijsje, zij van het zijne.
Ze palaberen verder over ijsjes, hij knikt vriendelijk, als ze verder likt wordt ook zij getaxeerd.
Beide kijken door de grote ruit naar buiten, het gewriemel van de forenzen in de late namiddag.
Muzak en tussendoor de krakende stem van de stationsomroepster. De warme geur van krokante wafels.
Ze praten, niet wild of uitbundig, beleefd, vriendelijk, altijd met een milde glimlach.
Hij staat op, bekijkt het digitale bord, lichte paniek.
Hij moet er snel vandoor, pakt alles in, laptop, wat schrijfgerief en de krant in zijn schoudertas.
Snel zijn korte leren vest aan.
Ze kijkt voor zich uit, haar ogen glimlachen. Hij zegt dat zijn trein eraan komt.
En dan, als hij helemaal vertrekkensklaar is, reikt hij haar een blocnote aan. Vraagt kort iets, het lijkt wel terloops, en passant, inderhaast. Ze noteert haar nummer, vriendelijk monkelend.
iHij groet haar, beiden lachen en knikken.
Ze kijkt hem na, plooifiets in de rechterhand, laptop in de andere, tas elegant om de schouder.
Ze glimlacht weer. Hij groet haar nogmaals kort en vriendelijk.
It took only 5 minutes, en ik sla me voor het hoofd dat ik geen vijfentwintig meer ben.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten