De zwarte jongen met de dikke lippen luistert met rode oortjes.
Geen gebenedijd woord snapt hij van het Gentse koppel met de scherpe r op Metro Weststation.
Drie jaar in het Huis van het Nederlands, mag hij al verhopen een flard op te vangen.
Alles, alles ontgaat hem.
Hij kijkt schuw, soms naar de man, dan naar haar.
Je leest de ontgoocheling.
Hij probeert opnieuw, het lijkt wel een vreemde taal.
Dan wrijft hij over zijn voorhoofd.
Zij gaan eruit aan de Zwarte Vijvers.
Wellicht was het een Scandinavische dialect ? Hij klaart een beetje op.
Hij stapt uit, hij leest Weststation in plaats van Gare de l'Ouest, ik zie het aan zijn lippen.
Er is nog niets verloren.
Een strevertje.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten