Vlak naast een mega-stookolietank op de grens van Ruisbroek en Anderlecht heeft zich een koppel geposteerd. Parasolletje, ronde picknicktafel, twee klapzetels.
De man heeft zijn bovenlijf ontbloot en kijkt, handen op de rug, naar de overkant van het kanaal.
Een lange grijze muur van een verlaten loods, hier en daar wat verzopen graffiti.
De vrouw leest een boek.
Blankenberge was te ver weg, telaat opgestaan, schrik voor opstoppingen vanavond.
Eén kilometer hiervandaan wenkt het groen aan de boten van Anderlecht, de andere kant voorbij Ruisbroek, richting Halle wordt het alsmaar luchtiger.
Het hondje - een langharig mormel, te dik voor een schoothond, te fragiel om te waken - draagt een geruite klepmuts tegen de zon. Hij bakent het terrein af, zoals alleen honden dit proper kunnen.
Het ruikt er benevens stookolie, ook nog naar dooie vis.
Maar er is volop zon, op deze tweede Pinksterdag, aan de boorden van het Brussels kanaal.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten