Beste Bruksel,
Wat doet een bedelaar godganser dagen op straat ?
Hoe ver reikt zijn blik ? Welke geluiden registreert de man of vrouw ? Onderscheidt hij de ontluikende bloesems van de natte geur van rosse bladeren ?
Droomt hij van een better life ? Fantaseert hij over de vrouwen die voor zijn ogen paraderen ?
Is er alleen maar doffe grauwe ellende, de totale leegte ?
Welnu, precies die leegte is zijn bestemming.
De stad zou dit soort mensen kunnen belasten met een zeer nobele opdracht.
Giet de stilte uit over de stad.
Stel je even voor dat alle bedelaars een Zenintroductie zouden krijgen om zich nadien op hun werkplek verder oeverloos te bekwamen in de Zenleer en de stille medidatie.
Welk een heerlijkheid zou er niet uitgaan van een ganse kolonie Zenmeesters die op de hoeken van straten, op pleinen en trappen, op schamele kartons of sjofele matjes, zich in alle stilte zouden wijden aan de Boeddha.
Dit zou niet alleen zeer heilzaam zijn voor de clochard in kwestie - Zen werkt namelijk zeer relativerend - evenzeer voor de passanten, de voetgangers zou dit heel bevrijdend kunnen werken.
De blik kantelt immers van peilloze doelloosheid naar oneindigheid.
Inplaats van angst en bedreiging, afkeer, opent de blik van de bedelende medemens zich helemaal en wordt een open, heldere, gastvrije look.
Een weldadig aura legt zich over deze stad, auto's vertragen, wandelaars opmerkzaam, fietsers passeren met de ogen dicht.
De Zennekes van Brussel geven een diepere dimensie aan het leven in de stad.
Zen als tegengif aan de verzuring en hopeloosheid.
Tot heil van allen !
Je Pacha Kroet.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten