Dan gaat de zwarte man aan de rand van het perron staan. Hij kijkt even naar het electronisch bord : nog welgeteld één minuut vooraleer de metro arriveert.
Vóór de verbaasde blikken van de reizigers op Metro Debroux opent hij zijn eigenste gulp. Een gezwollen blaas, een volle minuut in een sierlijke boog.
Net vóór Erasmus arriveert steekt hij zijn gerief terug in de schuif.
Hij drinkt gulzig van een Carablikje, schuifelend verdwijnt hij richting roltrap.
Wààrom komen heelder vrachten Chinezen gapen naar het nietig ventje in de Stoofstraat ?
Ik heb het nooit begrepen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten